کسانی هستند که از خودمان می رنجانیم
مثل ساعت هایی که صبح دلسوزانه زنگ می زنند و در میان خواب و بیداری بر سرشان می کوبیم
بعد می فهمیم که خیلی دیر شده وقتی که تنهایی به سراغمان می آید …
.
.
مانند هیزم های مصنوعی شومینه میسوزم و پایان ندارم !
.
.
آنقدر تنهایم که حتی کسی نیست صندلی را از زیر چوبه ی دارم بکشد !
.
.
فکر می کردم تنهایی یعنی
من
سکوت
پنجره های خاک گرفته
اتاق خالی از تو
نمیدانستم سنگینی اش بیشتر می شود در ازدحام آدم ها !
.
.
دلم بایگانی رویاهای شکسته ای ست که در حسرتت خاک می خورند ...
چه اشتباه مهیبی !!!
آنجا که سرنوشت عشق را به دلم پیوست کرد و مرا در پوشه تنهائی گذاشت !

.
.
تنهایی یعنی شارژ گوشیت تو ۲۴ساعت یه خطش هم کم نشه …
.
.
صدای قوطی خالی کنسرو تنها دارایی جوی آب است و سکوت تنها دارایی حنجره من !
.
.
گفت بنویس میمانم
نوشتم میروم
این غلط املایی مرا ویران کرد و حالا باید روزی ۱۰۰مرتبه از روی تنهایی بنویسم !
.
.
تنهایی شاخه ی درختی ست پشت پنجره ام ، گاهی لباس برگ میپوشد گاهی لباس برف ! اما همیشه هست …
.
.
تنهایی یعنی بطری آب توی یخچال رو سر بکشی …
.
.
دکتر پای نسخه ام بنویس “ممنوع ملاقات”
بگذار تنهاییم دلیل پزشکی داشته باشد ...
.
.
همه برگ‌های تقویم را به دنبال تو شمرده ام
برگ‌های سیب
برگ‌های انگور
پاییز اما
فصلِ خرمالوست
فصلِ گسِ تنهایی